verandering

Tranen pletsen op mijn toetsenbord. Zojuist bracht ik Meis en Boas naar een nieuwe opvang. Dit om onze lieve gastouder iets te ontlasten en het logistiek allemaal werkbaar te houden. Mijn hart staat in de hens als ik zie hoe Meis verloren in de grote ruimte staat. Onbekend en zoekend. Boas zit al op schoot bij een leidster, zij noemt Meis consequent Mies, Boas steekt stralend zijn vingers in haar neus. Ik doe mijn maniertje; maak praatjes met andere norse ouders, lach hard om stomme grapjes, kijk vol medelijden naar andere kindjes die ook zijn ‘weggebracht’, babbel nog wat en ondertussen fluister ik Meis in haar oor dat ik haar direct kom ophalen als zij dat wil. Het allerliefst zou ik ze gewoon weer op de fiets mee naar huis nemen, maar ik moet hier volwassen mee omgaan. Mijn kinderen kunnen dit. Zij zijn niet de tere zieltjes die ik denk dat ze zijn. Dat ik vervolgens mijn tranen moet inslikken tot de tuindeur, hou ik even geheim.

Terwijl we ernaartoe fietsten vanochtend vertelde J welke gedachten zich in zijn hoofd afspeelden, ‘als er dit gebeurt, dan neem ik ze direct weer mee, als er dat gebeurt, dan breng ik ze er nooit meer heen’. Ik was blij dat ik niet de enige gek was. 

Wij zijn wat verwend door onze gastouder, lieve Else. Lieve Else van wie het leven ontwricht raaktte, vijf maanden geleden. Vijf maanden, pas en al. En voor het eerst ben ik boos op de hele situatie. Wil ik dat alles weer was zoals het was, maar dan voor mijzelf. Wil ik dat Meis in de warme armen van Else is op woensdagochtend, met haar liedjes zingt op de fiets en Boas zich wentelt in haar liefdevolle aandacht. Gezien wordt. En niet dat deze ruimte en liefde wordt opgeslokt door het monster van rauwe rouw.

Tja. En zo is het niet.

En terwijl ik zo mijn tranen zit te plengen voel ik me ietwat belachelijk. Ik eet nog eens een koekje en denk aan hoe Else vorm geeft aan haar verlies. Aan haar leven wat volkomen veranderd is, diep ongewenst. En als ik iets leer van haar is het wel om dicht bij jezelf te blijven. Te doen wat voor jou als zuiver voelt. Met een ongekende vracht aan kracht.