hoe het kwam

Ik zit in de zon op een van de treden van ons terras en lees een boekje. Meis zit in de zandbak, hard zingend over zand en haar negen weken oude broertje Boas. Plotseling is ze stil, ik kijk op. Meis kijkt, met haar hoofdje in haar nek, omhoog. Met open mond. Naast de zandbak zit, in de nog kale vijgenboom, een duif. Deze duif kijkt strak naar Meis en zij staart terug. Het duurt wel een paar minuten en ik kijk op mijn beurt weer ademloos naar hen. Plotseling zegt Meis opgewekt ‘dag vogel’. De duif beweegt even zijn kopje en vliegt weg. Meis vult inmiddels alweer een van haar kaplaarsjes met zand.